RECENZJA PRAC WOJCIECHA ZAMECZNIKA

W marcu bieżącego roku miałam okazję podziwiać wystawę poświęconą pracom Wojciecha Zamecznika. Był on jednym z najważniejszych przedstawicieli polskiej szkoły plakatu. Współcześnie znany jest jako fotograf, jednak od zakończenia II wojny światowej był wszechstronnym artystą. Zajmował się nie tylko plakatem i aranżacją wystaw, ale też scenografią. Jego bogate archiwum wypełnione jest czołówkami filmów, projektami okładek płyt i kalendarzy, układami graficznymi książek i czasopism oraz projektami mebli, strojów teatralnych, i tysiącami fotografii. Mam nadzieję, że recenzja prac Wojciecha Zamecznika chodź trochę przybliży Wam jego twórczość.

W 2012 roku Fundacja Archeologia Fotografii podjęła się archiwizacji prac autora, co pozwala nam na głębsze poznanie tej niezwykłej twórczości. Wystawa prac Wojciecha Zamecznika skupia się na związku między jego pasją do fotografii, a projektowaniem graficznym.

Szkice Zamecznika

Prace, które najbardziej utkwiły mi w pamięci to szkice do plakatów społecznych takich jak „Wódka czy dziecko” czy „I my odpowiadamy za Polskę”, które pokazują proces twórczy artysty. Szkice wykonywane były nie tylko ołówkiem, ale były to także zdjęcia poddawane dalszej obróbce.

Interesujące według mnie były fotografie przedstawiające rodzinę Wojciecha Zamecznika. Pierwsze zdjęcia, które wykonał w 1946 roku ukazywały jego żonę Halinę oraz syna Juliusza, a także autoportrety. Rejestrował wydarzenia z życia swojej rodziny takie jak urodziny, wakacje czy dokumentowanie dorastania dzieci. Wkrótce zaczął eksperymentować z fotografią. Autor ustawiał rodzinne scenki, które później publikował w broszurach reklamowych lub wykorzystywał w projektach graficznych.

Kolejnymi pracami, które zwróciły moją uwagę były „Rysunki świetlne” czyli zdjęcia wykonywane przy użyciu długiego czasu naświetlania i ruchu światła. Wojciech Zamecznik interesował się ruchem i często wykorzystywał go w swoich pracach, przez co stawały się one dynamiczne i przyciągały wzrok widza na dłużej. Malowanie światłem pokazywało zależność między abstrakcją w malarstwie a sztuką użytkową.

Kalendarze

Ciekawymi pracami były też kalendarze, które wykonał na zamówienie dla Stoczni Gdańskiej. Poprzez odpowiednie rozprowadzenie farby, grafiki sprawiały wrażenie ruchu. Ciekawostką jest to, że do wykonania wersji kalendarza z barwnymi kołami, artysta skonstruował proste urządzenie obrotowe, które umożliwiło mu równomierne rozprowadzenie farby. Do drugiego projektu kalendarza autor wykorzystał wzory rastrów graficznych, które miały nawiązywać kształtem do turbin. Patrząc na te grafiki odnosimy wrażenie, że praca porusza się, faluje. Dzięki temu zabiegowi projekt stał się dynamiczny i ciekawy dla odbiorcy.

Interesujące były też listy, które pisał do swojej żony Haliny. Często opisywał w nich gdzie się znajduje, co robi i jak się czuje. W listach umieszczał też rysunki: mapki, szkice architektury i budynków, których pracował lub mieszkał. Rysował też swoje uczucia – przykładem może być szkic człowieka siedzącego na ławce i zalewającego się łzami z podpisem „to ja usychający z tęsknoty”. Dzięki tym listom możemy bliżej poznać życie i charakter autora.

Myślę, że wystawa prac Wojciecha Zamecznika świetnie pokazuje związek między jego pasją do fotografii a projektowaniem graficznym. Artysta świetnie posługiwał się językiem awangardy, nie bał się eksperymentować, a jednocześnie nie brakowało mu kreatywności. Dzięki jego kalendarium i tekstom jesteśmy w stanie podejrzeć codzienność jego rodziny,
i dowiedzieć się więcej o jego życiu prywatnym.

Podsumowując, bardzo polecam wybranie się do Galerii Zachęta na wystawę twórczości Wojciecha Zamecznika. Prace, które możemy tam podziwiać przybliżają nam tajniki warsztatu grafika w czasach PRL-u, a także pokazują niesamowitą pomysłowość i innowacyjność artysty. Mam nadzieję, że powyższa recenzja prac Wojciecha Zamecznika będzie dla Was impulsem do zapoznania się z jego pracami