Analiza obrazu Andrea Mantegny – Crucifixion

Analiza obrazu Andrea Mantegny – Crucifixion (Ukrzyżowanie). Jeden z najbardziej znanych obrazów i jednocześnie najtrudniejszych według mnie w analizie. Co myślicie o tym obrazie?

Dane techniczne:

AUTOR: Andre Mantegna
TYTUŁ: Crucifixion
DATA WYKONANIA: 1457 – 1459 rok
MIEJSCE PRZECHOWYWANIA: Paryż, Luwr
WYMIARY: 67 x 93 cm
TECHNIKA MALARSKA: tempera na panelu

Tematem obrazu jest ukrzyżowanie Jezusa i dwóch łotrów na Golgocie. Obraz został podzielony na dwa plany. Na pierwszym planie na dole obrazu znajduje się żołnierz z włócznią. Jest to prawdopodobnie Longin, męczennik z Cezarei Kapadockiej. Powyżej znajdują się trzy krzyże, a na nich Jezus i dwóch łotrów. Po lewej stronie obrazu znajdują się płaczące kobiety (prawdopodobnie Maria i Maria Magdalena), Jan, tłum gapiów oraz strażnicy. Natomiast po prawej stronie widzimy strażników i żołnierzy, którzy rzucają los o szatę ukrzyżowanego Jezusa. Pod krzyżem leżą czaszki, a cała akcja dzieje się na Golgocie.

Na drugim planie natomiast widzimy miasto – prawdopodobnie Jerozolimę i drogę pełną ludzi, która do niej prowadzi. W oddali widzimy pagórki i kolejne miasto lub wioskę. Niebo nad Golgotą jest ciemne i zachmurzone, i rozjaśnia się w oddali.

Kompozycja

Kompozycja obrazu jest symetryczna. Świadczą o tym dwie grupy ludzi za krzyżami – jedna po lewej i druga po prawej stronie obrazu. Po obu stronach dzieła przed krzyżami, znajdują się pojedyncze postacie – po lewej stojący mężczyzna – prawdopodobnie Jan, i po prawej żołnierz na koniu, którzy również wyznaczają symetrię obrazu. Jednak głównym elementem, który świadczy o tym, że kompozycja jest symetryczna, jest krzyż, na którym został ukrzyżowany Jezus. Krzyż ten jednocześnie dzieli obraz na dwie części – lewą i prawą. Kompozycję obrazu możemy również zakwalifikować do statycznej – ludzie idący droga na drugim planie stanowią tło i nie jest to moim zdaniem istotny element. Natomiast na pierwszym planie nie ma wyraźnego ruchu – ludzie są raczej statyczni – stoją lub siedzą.

Kompozycja opiera się na trójkącie równobocznym: od łotra po lewej stronie obrazu w kierunku żołnierza z włócznią. Następnie od żołnierza na dole obrazu do łotra po prawej stronie i od niego w kierunku łotra po stronie lewej. Dzięki temu na obrazie uchwycone są cztery najważniejsze postaci.

Perspektywa

W obrazie zostały zastosowane dwie perspektywy. Pierwsza to perspektywa linearna – jesteśmy w stanie wyznaczyć przynajmniej dwa punkty zbiegu. Natomiast druga to perspektywa powietrzna. Świadczą o tym kolory na pierwszym planie – są one ciemne i intensywne, natomiast na drugim planie są jasne i rozmyte. Niebo na pierwszym planie jest ciemne i im dalej tym staje się ono jaśniejsze.

Kolorystyka obrazu jest pełna podobnych kolorów. Dominują tu błękity, żółcie oraz zielenie. Kolory są jasne i żywe. Natomiast światło na obrazie jest jasne i jednolite. Jest to światło naturalne i miękkie, która pada z prawej strony, o czym może świadczyć delikatny cień, który rzucają stojące postacie. Obraz namalowany jest gładko, bez wyraźnych pociągnięć pędzla.

Tematyka

Tematem dzieła jest historia biblijna – ukrzyżowanie Jezusa i dwóch łotrów. Jest to obraz renesansowy, a świadczy o tym między innymi data jego wykonania oraz tematyka. Obraz został podzielony na lewą i prawą stronę, co może symbolizować dobro i zło. Po lewej stronie znajdują się płaczące kobiety, które cierpią i żałują ukrzyżowanych. Łotr po lewej stronie według Biblii nawrócił się pod koniec życia. Po prawej stronie natomiast znajdują się żołnierze, którzy rzucają los o szaty Jezusa.

„Żołnierze tedy, gdy go ukrzyżowali, wzięli szaty jego (i podzielili na cztery części dla każdego po jednej) i tunikę. A tunika nie była szyta, ale od góry całodziana. Mówili tedy jeden do drugiego: Nie krajmy jej, ale rzućmy o nią los, czyją ma być: — aby się wypełniło Pismo, które mówi: Podzielili między siebie szaty moje, a o suknię moją rzucili los (Ps. 21, 19). To właśnie uczynili żołnierze” (Jan 19, 23 – 25).

Łotr wiszący po prawej stronie na krzyżu według Biblii był zły do końca życia i nawet w obliczu śmierci nie przemyślał swoich uczynków. Żołnierz na koniu ubrany w złotą zbroję, który znajduje się po prawej stronie obrazu to prawdopodobnie Poncjusz Piłat, który skazał Jezusa na śmierć, gdyż domagała się tego ludność. Mimo, iż wiedział nie jest to sprawiedliwe, nie chciał on stracić swojej władzy. Można więc powiedzieć, że osoba ta dąży do sukcesu po trupach.

Motyw śmierci

Całe wydarzenie dzieje się na Golgocie, która symbolizuje śmierć i zmartwychwstanie jednocześnie. Chrystus poniósł na niej śmierć, aby ją przezwyciężyć i zmartwychwstać.

Ciekawą postacią jest również żołnierz trzymający włócznię. Jest to prawdopodobnie Longin, który był męczennikiem z Cezarei Kapadockiej. Według Biblii miał on sprawdzić czy Jezus już na pewno nie żyje, przebijając jego żebro włócznią. Żołnierz ten nawrócił się, przez co może symbolizować czyściec. Na obrazie umiejscowiony jest bliżej środka obrazu, więc nie należy on ani do dobra, ani do zła.

Motyw ukrzyżowania i śmierci Jezusa jest bardzo często wykorzystywany w malarstwie włoskim. Wybór jest praktycznie nieograniczony, jednak to poniższe dzieła zrobiły na mnie największe wrażenie.

Analiza Obrazu Andrea Mantegny – Crucifixion

Motyw ukrzyżowania na podstawie innych dzieł

Jednym z najciekawszych obrazów jest „Opłakiwanie zmarłego Chrystusa” autorstwa Adrea Mantegni. Widzimy na nim martwego Chrystusa leżącego na łóżku. Jezus na obrazie jest postacią centralną – w rogu widać twarz starszej, płaczącej kobiety i kawałek drugiej osoby. Jego ciało jest przedstawione ze wszystkimi detalami. Widać ślady gwoździ na stopach i dłoniach. Na ciele zaznaczone są wszystkie mięśnie, na włosach loki, a materiał przykrywający nogi Jezusa ma zaznaczone każde, nawet najmniejsze zagięcia. To co jest najciekawsze w obrazie to perspektywa – Jezus namalowany został w pozycji leżącej, ale widziany jest z perspektywy stóp.

Obraz utrzymany jest w monochromatycznej, szaro – brązowej tonacji. Obecnie dzieło można obejrzeć w muzeum w Mediolanie. Obraz stał się również inspiracją do filmu „Mamma Roma” Piera Paolo Pasolini, w którym przedstawił bohatera leżącego w szpitalu w tej samej pozycji i perspektywy. Porównując „Opłakiwanie zmarłego Chrystusa” do dzieła „Ukrzyżowanie” to właśnie ten drugi, poprzez kolory i postacie znajdujące się na obrazie bardziej pokazuje dramatyzm całej sceny i wywiera większe wrażenie na odbiorcy.

Rafael Santi

Kolejny obraz to dzieło Raffaela Santi zatytułowany „Ukrzyżowanie”. Jest przechowywany w National Gallery w Londynie. Obraz jest kolorystycznie podobny do dzieła Mantegni, jednak jest on spokojniejszy i bardziej statyczny. Tak jak „Crucifixion” przedstawia wiszącego Jezusa na krzyżu. Obok niego latają dwa anioły, a pod krzyżem znajdują się cztery modlące się postaci: Matka Boska, Maria Magdalena, święty Jan i święty Hieronim. Twarze osób pod krzyżem, są spokojne i nie wyrażają żadnych emocji, natomiast w obrazie Mantegni, twarze osób znajdujących się na obrazie wyrażały ból i cierpienie. To co najbardziej urzekło mnie w tym dziele to detal jakim są aniołowie zbierający krew Jezusa z krwawiących rąk do kielichów.

Caravaggio

Następne dzieło, które zrobiło na mnie ogromne wrażenie to obraz Caravaggia zatytułowany „Biczowanie Chrystusa”, który znajduje się w Neapolu. Na obrazie znajduje się przywiązany do kolumny Chrystus, który jest biczowany przez trzech oprawców. To co najbardziej zwraca uwagę w obrazie to gra świateł, które wyróżnia dzieła Caravaggia na tle innych artystów. Tło obrazu jest ciemne, przez co doskonale wybija się na nim postać Jezusa z białą przepaską na biodrach. Światło jest miękkie i skierowane głównie na cierpiącego Chrystusa. W cieniu znajdują się oprawcy, których ciemny ubiór i skóra sprawia, że stanowią drugoplanową rolę. Ich twarze tak jak w obrazie Mantegni wyrażają emocje – tutaj jest to jednak złość. Tutaj tak samo jak w „Crucifixion” Andrea Mantegni możemy zauważyć podział na dobro i zło – jasne światło i niewinność Jezusa kontrastuje z cieniem i okrucieństwem oprawców.

Antonio Ciseri

Ostatni obraz, który zrobił na mnie największe wrażenie to dzieło Antonio Ciseri zatytułowany „Il trasporto di Cristo al sepolcro” („Przeniesienie Chrystusa do grobu”) i można obejrzeć je w Szwajcarii. Malarz pochodzenia włosko-szwajcarskiego, żył w XIX wieku. Dzieło przedstawia trzech mężczyzn i cztery kobiety, które przenoszą ciało Chrystusa do grobu. Obraz namalowano realistycznie, a postacie uginają się pod ciężarem ciała Jezusa, natomiast samo ciało Chrystusa zwisa bezwładnie. Kobiety płaczą, są smutne i chowają twarze w dłoniach. Obraz pokazuje nietypową scenę – nie jest to ukrzyżowanie, ani śmierć, ale samo przeniesienie ciała do grobu.

źródło obrazów: wikipedia